మనసు తీరాన మొదట
మీరుదిద్దిన అక్షరాలు
కులం
మతం
కట్నం.
అలలు రాక మానవు
తుడిచివేయక మానవు.
నా మనసు శిల్పంపై మొదట
నీను చెక్కిన అక్షరాలు
మనసు
మమత
సమత.
ఏఅలలూ.. రాలేవు

ఏమిచేయలేవు.

నేనొక కలువను

నేనొక కలువను.
ఓ కన్నీటిసరస్సుపై
నా కనుల పత్రాల్ని పరిచి
ఒంటరిగా..
మౌనంగా..
పౌర్నమి కోసం ఎదురుచూస్తూ...
వెన్నెల చినుకులు పలకరించగానే
మనుసు పులకరించి విరిసిన కలువను.

నేనొక కలువను.
పూర్తిగా కన్నీటిలో కలువను
వెన్నెల్లో రెక్కలొచ్చి ఎగరను.
వికసించాను
ఇకవాడిపోతాను.
ఈ కన్నీటి మడుగులోనే
కలిసిపోతాను.           

పాతస్నేహం

పాతస్నేహం పాతగిల్లె
కొత్తప్రేమల పోకడలకు.
పాతబడెను స్నేహమని
పారవేయబోదురేమో !
మరపు సహజమే మనసా.
మరిచిపొవే మనసా.

పగటికలలు

ప్రేయసి ఒడి
నాకన్నీళ్ళ తడి.
పెదవుల కలయికలు
ఇక పగటికలలు.

నేనొక తీరాన ఎగిసి

క్రుంగిపొయిన అల.
తనకలయిక ఇక కల.

యువతరానికెందుకు ?

తరతరాల మీ సంస్కృతి
మా యువతరానికెందుకు ?
అంటరానితనపు మీ అలోచనల్ని
మా వెంటరానీయకు.

మనసులేదు

చేతినిండా ధనముంది.
తలనిండా యుక్తుంది.
మనసునిండా మమతుంది.
కనులనిండా సమతుంది.
మనసివ్వ డానికే... 
మనిషిలేదు.
మనిషుంటే ...
మనసులేదు.