వసంతం వచ్చింది
కుసుమాల కంబళ్ళను కప్పుకొని.
ఏవో కొన్ని పరిమళాలు
తట్టడిసి మేల్కొలిపాయి
గాఢనిద్రలొవున్న నా వలపుల తలపుల్ని.
పూల గుత్తులు
గుసగుసలాడాయి
జీవం లేని
నా ఒంటరి నడకను చూసి.
లేత పత్రాలు
కన్నీరు పెట్టుకున్నాయి
అడవినపూచిన వెన్నెల
నా యవ్వనమని.
అందుకే వెలుతున్నా
దూరంగా...
వసంతానికి దూరంగా..
గ్రీష్మానికి దగ్గరగా..
వసంతమా నువ్వేవర్ధిల్లని చెప్పి.
